مرضیه علیزاده فارغ التحصیل رشته نرم افزار در مقطع کارشناسی است و به عنوان اپراتور در مرکز تماس موسسه نیکوکاری رعدالغدیر کار می کند و در حال حاضر بازیگر و کارگردان تئاتر است. او با وجود شرایط جسمی خود برای رسیدن به آینده روشن تلاش های بی شماری داشته و در این راه موفقیت های بسیاری کسب کرده است. روابط عمومی موسسه نیکوکاری رعد الغدیر با این هنرمند توانمند به گفت و گو نشسته است که در ادامه می خوانید.
خودتان را معرفی کنید.
من مرضیه علیزاده متولد سال ۱۳۷۰هستم. در دوران کودکیم مشکل حرکتی خاصی نداشتم؛ اما با ورود به مدرسه و تحصیل در مقطع ابتدایی کم کم متوجه تفاوتم با سایر هم کلاسی ها شدم.
در سن نوجوانی و جوانی، نگاه های مردم برایم سخت بود؛ اما با این وجود عزم من برای اثبات توانمندی هایم باعث شده تا تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در دانشگاه همدان در رشته نرم افزار به پایان برسانم.
چطور با نگاه های مردم کنار آمدید؟
سخت بود. به خصوص اینکه، محل زندگیم در یک شهر کوچک و بسته در استان همدان بود، وقتی نگاه ها و اشاره مردم را می‌دیدم دل آزرده می شدم و یا زمانی که به دنبال کار می رفتم، کارفرمایان از استخدام من امتناع می کردند؛ اما سعی کردم به این موضوع اهمیت ندهم و به دنبال اهدافم باشم. بسیار سخت بود که خودم را به جامعه ثابت کنم.
دلیل عدم استخدام شما توسط کارفرماها چه بود؟
مسائل فرهنگی و ناشناخته ماندن توانایی های افراد معلول برای مردم جامعه، عدم اعتماد، مشکلات مناسب سازی شهری و محیط های کاری باعث شد تا امکان استفاده از فرصت های شغلی برایم فراهم نباشد.
چرا هنر تئاتر را انتخاب کردید؟
حالم با بازیگری خوب می شود. از اینکه در نقش های مختلف باشم، لذت می برم. من اولین بازیگر کوتاه قامت در استان همدان بودم که وارد عرصه تئاتر شد. با توجه به شرایط جسمیم، توانستم در یک شهر کوچک بازیگری کنم و ثابت کنم با وجود اینکه قد ما کوتاه است؛ اما دلهای ما بزرگه.
بازیگری تئاتر را از چه سالی آغاز کردید؟
سال ۱۳۸۸ وارد موسسات آموزش بازیگری شدم و سال ۱۳۹۱ بازیگری را با کارگردانی سید مهدی کاووسی حسینی، روی صحنه تئاتر آغاز کردم. پس از آن نمایشنامه های بسیاری را کارگردانی و بازی کردم.
در خصوص نمایش «منِ یک دوم» توضیح دهید؟
نمایشنامه «منِ یک دوم» حکایت زندگی من و همسرم است. «دختر و پسری با شرایط یکسان و کوتاه قامت که قصد ازدواج دارند؛ اما در این راه با مشکلات بسیاری رو به رو می شوند». این نمایشنامه در بسیاری از استان ها اجرا و ۱۲ جایزه دریافت کردیم.
در خصوص جوایزی که دریافت کردید، بگویید؟
جوایز بسیاری در عرصه بازیگری و کارگردانی کسب کردم. به طور مثال ۶ سال متوالی در جشنواره های منطقه ای زاگرس و آفتاب، جایزه بازیگری را دریافت کردم.
قبل از ورود به موسسه نیکوکاری رعد الغدیر جای دیگر مشغول به کار بودید؟
قبل از ورود به دانشگاه، در منزل میناکاری و طراحی سفال انجام می دادم و درآمد داشتم. همچنین در انجمن کوتاه قامتان استان همدان به هنرجویان طراحی سفال آموزش می دادم. پس از آن با یکی از هم کلاس های دوران دانشگاه، بازاریابی روپوش مدارس انجام می دادم. بعد از فارغ التحصیلی هم به مدت دو سال در همدان به دنبال کار گشتم؛ اما کاری که متناسب با رشته و شرایط جسمی من باشد، پیدا نکردم. به تهران آمدم و شروع به فروش کارهای هنری اعضای انجمن کوتاه قامتان در یک غرفه هنری کردم.
با موسسه نیکوکاری رعد الغدیر چطور آشنا شدید؟
بهزیستی موسسه را به من معرفی کرد. در سال ۱۳۹۵ به موسسه رعد الغدیر مراجعه کردم و پس از انجام مصاحبه، در مرکز تماس این موسسه مشغول به کار شدم. در آن زمان این کار را به همسرم که آشنایی کمی با این موسسه داشت، پیشنهاد کردم و او نیز مشغول به کار شد. اینجا را به همه افرادی که دارای معلولیت هستند، پیشنهاد می کنم.
