النا دختر هنرمندی که با یک دست، عشق را روی بوم، نقاشی میکند و یکی از بهترین کارآموزهای موسسه رعد الغدیر است. النا حکیمی که از ناحیه دست چپ دچار نقص عضو است، حدود ۶ سال می شود که در کلاس های هنری موسسه نیکوکاری رعد الغدیر شرکت می کند. اینک توانمند شده و سفارش کار قبول میکند. روابط عمومی موسسه نیکوکاری رعد الغدیر برای آشنایی بیشتر با النا حکیمی با او به گفتوگو نشسته است که در ادامه می خوانید.
چطور با موسسه نیکوکاری رعد الغدیر آشنا شدی؟
به زبان انگلیسی علاقه زیادی داشتم و پدرم برای شرکت در کلاس زبان، حمایتم میکرد؛ تا اینکه پس از فوت پدرم، افسرده شدم و دیگر شرایط مالی مناسبی برای شرکت در کلاس های زبان را نداشتم. مدیر آموزشگاه زبان، آقای کرخالو که همواره دعاگوی او هستم، موسسه رعد الغدیر را به من معرفی کرد.
از روزهای اول که وارد موسسه نیکوکاری رعد الغدیر شدی، تعریف کن.
وقتی به این موسسه آمدم یک حس دوگانهای داشتم. از یک طرف با دیدن شرایط افراد معلول، ناراحت میشدم و از طرف دیگر، دیدن تلاش آنها برای زندگی بهتر، مرا خوشحال و امیدوار میکرد. با وجود مخالفتهای شدید برادرم به دلیل مسائل تعصبی، توانستم عضوی از توانیابان موسسه باشم.
چه خدماتی از موسسه نیکوکاری رعد الغدیر دریافت کردی؟
در زمان پذیرش، به دلیل افسردگی، من را به مشاور معرفی کردند. در آنجا امید به زندگی در وجودم جاری شد. همواره از خدا می خواستم مکانی وجود داشته باشد که بتوانم به صورت رایگان آموزش ببینم.
مسئول آموزش به من خیلی کمک کرد تا بتوانم در کلاس های مختلف آموزشی و هنری مانند: کامپیوتر، نقاشی، سیاه قلم، خراش روی فلز، مشبک، رزین و دریم کچر شرکت کنم. همچنین از خدمات چشم پزشکی و دندان پزشکی این موسسه نیز استفاده کردم.
در بین صحبت هایت عنوان کردی ادامه تحصیل ندادی، چرا؟
در کودکی به دلیل نگاه های سنگین هم کلاسی ها به مشکل جسمیم مدرسه را ترک کردم. همواره یک دختر افسرده بودم و ارتباط چندانی با مردم نداشتم. تنها دوست و رفیقم پدرم بود که با صبر و حوصله گله و شکایت مرا می شنید و همیشه با مهربانی با من برخورد می کرد و نسبت به برادر و خواهراهایم به من اهمیت بیشتر می داد.
برای دریافت پروتز اقدامی کردی؟
برای پروتز دست به مراکز خصوصی مراجعه کرده و آنها عنوان کردند «با پروتز می توانم مانند یک فرد سالم با دستم کار کنم؛ اما هزینه آن بسیار سنگین است». پروتزی که از سازمان هلال احمر نیز تحویل گرفتهام، سنگین و ثابت است و موقع استفاده روی شانههایم فشار وارد می کند؛ اما وقتی از آن استفاده می کنم حس خوبی دارم و راحت تر در جامعه حضور پیدا می کنم.
به کدام رشته هنری علاقه بیشتری داری؟
به نقاشی علاقه زیادی دارم؛ زیرا به من آرامش می دهد. اولین نقاشی که کشیدم خیلی ذوق زده شدم. پس از آموزش در موسسه نیکوکاری رعد الغدیر، یک سال است که به صورت فشرده نقاشی را در منزل تمرین می کنم و این امر باعث شده، این هنر را حرفهای تر انجام دهم؛ اما تهیه وسایل اولیه نقاشی بسیار هزینه بر است. آرزو دارم نمایشگاه نقاشی دایر کنم تا مردم آثار مرا ببینند.
در حال حاضر با چه کسی زندگی می کنی؟ آیا منبع درآمد داری؟
همراه با مادر و برادرم در یک خانه زندگی می کنیم. قبل از ورود به موسسه، با ساخت گلچینی و منجوق دوزی درآمد کسب می کردم؛ اما با آموزش هایی که در رعد الغدیر دیدم، در رشته های نقاشی، سیاه قلم، خراش روی فلز، مشبک، رزین و دریم کچر، سفارش کار قبول می کنم و اتاقم را به کارگاه هنری تبدیل کردهام.
با وجود هنرهای بسیاری که یاد گرفتهای، آیا برادرت همچنان مخالف حضورت در جامعه هست؟
دیگر چیزی نمی گوید؛ اما شاهد خوشحالی برادرم هستم که با افتخار به کارهای هنری من نگاه می کند و با غرور از آنها پیش اقوام تعریف می کند.
به افراد معلولی که شرایط گذشته تو را دارند چه صحبتی داری؟
به همه همنوعان خود توصیه می کنم به جای گوشه نشینی، وارد جامعه شوند و با فراگیری مهارت های هنری بتوانند استقلال مالی داشته باشند.
سخن آخر.
خدا را همواره شکر می کنم که من را به آرزوهایم رساند و توانستم هنرهای بسیاری آموزش ببینم و کسب درآمد داشته باشم و دوستای بسیاری پیدا کنم. همچنین خدا را شاکرم که اعتماد به نفسم بازگشت و در حال حاضر می توانم به راحتی در جامعه حضور داشته باشم.
