کنترل استرس در دوران جنگ برای همه افراد ضروری است، اما افراد دارای معلولیت به دلیل محدودیت‌های حرکتی یا نیاز به خدمات ویژه، بیشتر از دیگران تحت فشار روحی و روانی قرار می‌گیرند. آشنایی با مهارت‌های مدیریت استرس معلولین در بحران جنگی می‌تواند کمک کند تا این گروه آسیب‌پذیر، آرامش نسبی خود را حفظ کرده و کیفیت زندگی‌شان را در حد امکان ارتقا دهند

چرا افراد دارای معلولیت در دوران جنگ استرس بیشتری را تجربه می‌کنند؟

عوامل مختلفی در تشدید استرس این افراد نقش دارد، از جمله:

• قطع دسترسی به درمان، توانبخشی و خدمات پزشکی
• دشواری در جابه‌جایی و تخلیه اضطراری
• نگرانی بابت تجهیزات کمکی مانند ویلچر یا واکر
• افزایش وابستگی به خانواده و مراقبان
• احساس ناامنی، ترس و اضطراب دائمی

شناخت این عوامل، اولین گام برای یادگیری مهارت‌های کنترل استرس افراد معلول در شرایط بحرانی است.

بهترین راهکارها برای مدیریت استرس افراد دارای معلولیت در جنگ

۱. داشتن برنامه‌ریزی اضطراری

یکی از کلیدهای اصلی کنترل استرس در جنگ، داشتن طرح تخلیه اضطراری معلولین است:

• آماده‌سازی کیف وسایل ضروری و داروها
• چک کردن سالم بودن تجهیزات کمک حرکتی
• شناسایی مکان‌های امن و مسیرهای دسترس‌پذیر

۲. ایجاد شبکه حمایتی

تنها نماندن در شرایط جنگی بسیار مهم است. ارتباط با خانواده، دوستان و سازمان‌های خیریه، حمایت عاطفی قوی فراهم می‌کند. اگر دسترسی حضوری دشوار بود، از تماس‌های تلفنی یا گروه‌های آنلاین استفاده کنید.

۳. استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی ذهن

تمرین‌های ساده مثل:

• تنفس عمیق و کنترل‌شده
• شل‌سازی عضلات
• مدیتیشن کوتاه مدت

می‌تواند استرس و اضطراب جنگی را در حد زیادی کاهش دهد.

۴. تمرکز بر موارد قابل کنترل

در بحران جنگ، نمی‌توان همه چیز را مدیریت کرد. افراد دارای معلولیت باید روی چیزهایی که در کنترلشان است تمرکز کنند: مثل حفظ سلامتی، نظم دادن به داروها، تغذیه مناسب و ارتباط با نزدیکان.

۵. مشاوره و حمایت تخصصی

در صورت امکان، از مشاوره آنلاین یا تلفنی روان‌شناس استفاده کنید. همچنین سازمان‌های تخصصی برای حمایت روانی معلولین در جنگ می‌توانند راهنمایی‌های ارزشمندی ارائه دهند.

نتیجه‌گیری

بحران‌های جنگی، استرس‌زا و طاقت‌فرسا هستند؛ اما یادگیری مهارت‌های کنترل استرس ویژه افراد دارای معلولیت در شرایط جنگی، باعث افزایش تاب‌آوری و حفظ آرامش می‌شود. خانواده‌ها، سازمان‌های امدادی و نهادهای حمایتی باید توجه ویژه‌ای به این گروه داشته باشند تا در سخت‌ترین شرایط، امید و کرامت انسانی آنان حفظ شود.